Związek Producentów Cukru w Polsce sprzeciwia się koncepcji geograficznej agregacji raportowanych cen cukru w Unii Europejskiej, która została przedstawiona przez Komisję Europejską na posiedzeniu Komitetu do spraw Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych (Uprawy Polowe) w dniu 21 marca 2018 roku br. w Brukseli.
Nie zgadzamy się na publikowanie cen cukru na jakimkolwiek poziomie niższym niż poziom Unii Europejskiej. Takie rozwiązanie dałoby użytkownikom cukru nadmierny i nieuzasadniony wgląd w marże producentów cukru. Jest to sprzeczne z uczciwą konkurencją oraz nie ma żadnego uzasadnienia dla sektora cukru.
Jest to szczególnie niebezpieczne jeżeli weźmiemy pod uwagę trwające prace nad koncepcją raportowania cen zakupu buraków cukrowych, które miałyby także być raportowane w podziale na regiony. Proponowane rozwiązanie wiązałoby się z poważnymi konsekwencjami w zakresie prawa ochrony konkurencji. Agregacja cen cukru w Unii Europejskiej prowadziłaby do spadku cen, poprzez regularne ujawnianie informacji na temat wartości dodanych z procesu uprawy buraka cukrowego oraz wartości dodanych z etapu przetwarzania. Mogłoby to także zaburzyć działanie mechanizmu dzielenia wartości między plantatorami i przetwórcami.
Należy pamiętać, że w przypadku innych sektorów rolno-spożywczych w Unii Europejskiej, nie istnieje tego typu transparentność, jak obecnie w sektorze produkcji cukru.
Producenci z państw członkowskich raportują ceny cukru, więc sama Komisja Europejska posiada wystarczającą wiedzę na temat poziomu cen w podziale nawet na poszczególne państwa. Pomimo faktu obniżenia średniej ceny cukru w Unii Europejskiej do poziomu 369 euro w lutym 2018 roku, Komisja Europejska do dnia dzisiejszego nie zaproponowała żadnych działań wspierających dla sektora cukru. Producenci cukru nie widzą związku ze zmianą sposobu raportowania cen przez Komisję, a działaniami na rzecz wspierania i rozwoju sektora cukru.
Odnosząc się bezpośrednio do technicznych zasad systemu sprawozdawczości cenowej na rynku cukru UE, uważamy że w celu zachowania spójności należy w największym możliwym stopniu utrzymać obecne zasady. Jest to konieczne w celu zachowania użyteczności dotychczasowych danych ze sprawozdawczości cenowej (od 2006 r. do chwili obecnej), które będą potrzebne jako punkt odniesienia dla przyszłych zmian cenowych.