Burak cukrowy jest rośliną zawierającą około 75% wody. Na pozostałe 25% składa się cukier (sacharoza) oraz substancje nierozpuszczalne w wodzie. W związku z tym woda wykorzystywana do produkcji cukru pochodzi w większości (ok. 90%) z buraka cukrowego, jest to tzw. woda technologiczna.
Gospodarka wodna w przemyśle cukrowniczym charakteryzuje się bardzo dużym stopniem zamknięcia z maksymalnym wykorzystaniem wód w obiegach technologicznych. Zanieczyszczone wody technologiczne oczyszczane są głównie w urządzeniach mechanicznych do separacji zanieczyszczeń oraz w procesie sedymentacji w osadniku radialnym, gdzie usuwane są zanieczyszczenia stałe, a poprzez zastosowanie wapnowania – także zawiesiny koloidalne. Podczyszczone wody technologiczne kierowane są do odświeżania obiegów. Część z nich trafia do zbiorników akumulacyjnych, w których gromadzona jest woda do wykorzystania w kolejnych kampaniach cukrowniczych.
Niewykorzystane, nadmiarowe wody technologiczne są kierowane do zakładowych oczyszczalni ścieków przemysłowych, skąd po oczyszczeniu do parametrów zrzutowych określonych w pozwoleniu wodno-prawnym, trafiają do środowiska naturalnego.
Woda przeznaczona do celów socjalno-bytowych zakładu pochodzi z sieci wodociągowej. W przypadku deficytu wody, w celu uzupełnienia obiegów wodnych, istnieje możliwość zaopatrzenia w wodę z ujęcia wód powierzchniowych albo z ujęcia wód podziemnych.
Warszawa, 27.11.2020 r.