Związek Producentów Cukru w Polsce zgłasza następujące uwagi do projektu ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych oraz zmianie niektórych innych ustaw:
1. Jednoznaczne określenie obowiązków producentów cukru, podobnie jak zostało to określone dla producentów mleka surowego
Projekt ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw nie rozwiewa całkowicie wątpliwości, czy w odniesieniu do sektora cukru w przypadku wszystkich producentów cukru, wymóg (i) spełnienia warunków przewidzianych w art. 125 i art. 127 Rozporządzenia nr 1308/2013 oraz (ii) zachowania formy pisemnej, dokumentowej lub elektronicznej rzeczywiście dotyczy wyłącznie buraków cukrowych, czy także innych produktów należących do wyżej wymienionego sektora.
Jak rozumiemy rozwianiu omawianych wątpliwości miało służyć wprowadzenie w przepisie art. 38q ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (dalej: Ustawa o ARR) doprecyzowania, że przedmiotem regulacji zawartej w tym przepisie jest „dostarczenie produktów rolnych należących do sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a, c, f, h, i, n, o, lit. p – wyłącznie w zakresie mleka surowego, lit. q, r, s oraz t rozporządzenia nr 1308/2013 (…) przez producenta będącego rolnikiem w rozumieniu art. 4 pkt. 1 lit. a rozporządzenia nr 1307/2013 (…)”. Powyższy zabieg można byłoby uznać za skuteczny, gdyby nie definicja „rolnika”[1] i definicja „działalności rolniczej”[2] zawarte w rozporządzeniu nr 1307/2013 i gdyby nie fakt, że niektórzy producenci cukru niezależnie od produkcji cukru prowadzą również działalność rolniczą w wyżej wspomnianym rozumieniu, a zatem – posiadają status „rolnika”.
Zważywszy bowiem na definicję „rolnika” i definicję „działalności rolniczej” oraz to, że prowadzenie działalności w zakresie produkcji cukru nie wyklucza prowadzenia innej działalności (np. rolniczej) i w konsekwencji – nie wyklucza możliwości posiadania statusu „rolnika”, w przypadku producentów cukru będących choćby w znikomej części „rolnikami”, nawet w świetle nowo proponowanej wersji przepisu art. 38q może utrzymywać się wątpliwość, czy do wszystkich, a jeżeli nie do wszystkich – to w odniesieniu do których spośród wymienionych w Części III Załącznika I do Rozporządzenia nr 1308/2013 produktów zaliczanych do sektora cukru, będą miały zastosowanie przepisy art. 38q ustawy w takiej nowo proponowanej wersji oraz sankcje wynikające z naruszenia przepisów art. 38q.
W kontekście zgłaszanych przez Związek wątpliwości, wydaje się, że najlepszym rozwiązaniem byłoby – analogicznie, jak w przypadku sektora mleka – wskazanie w przepisie art. 38q, w odniesieniu do których produktów z sektora cukru obowiązują zastrzeżone w tym przepisie wymogi. W interesującej nas części, analizowany przepis art. 38q mógłby zatem mieć brzmienie „dostarczenie produktów rolnych należących do sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a, c – wyłącznie w zakresie buraków cukrowych, lit. f, h, i, n, o, lit. p – wyłącznie w zakresie mleka surowego, lit. q, r, s oraz t rozporządzenia nr 1308/2013 (…) przez producenta będącego rolnikiem w rozumieniu art. 4 pkt. 1 lit. a rozporządzenia nr 1307/2013 (…)”.
2. Brak jednoznacznego ograniczenia zakresu sankcji
W nowym brzmieniu art. 40i ust. 1 brakuje jednoznacznego ograniczenia zakresu sankcji do sytuacji objętych dyspozycją art. 38q. Innymi słowy, na podstawie art. 40i w dalszym ciągu będzie można karać nabywanie produktów z sektora cukru bez umowy pisemnej (względnie dokumentowej lub elektronicznej) na dowolnym etapie łańcucha dostaw.
Proponujemy następujący zapis art. 40i ust. 1: „Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa bez pisemnej umowy lub bez umowy w formie dokumentowej lub elektronicznej od producenta w rozumieniu art. 38q ust. 1 produkty rolne należące do sektorów (..)” względnie „Kto jako pierwszy nabywca będący przetwórcą lub dystrybutorem nabywa bez pisemnej umowy lub bez umowy w formie dokumentowej lub elektronicznej w warunkach opisanych w art. 38q ust. 1 produkty rolne należące do sektorów (..)”
Analogiczną uwagę zgłaszamy do art. 40i ust. 1a.
[1] rolnik - oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, której gospodarstwo rolne jest położone na obszarze objętym zakresem terytorialnym Traktatów, określonym w art. 52 TUE w związku z art. 349 i 355 TFUE, oraz która prowadzi działalność rolniczą
[2] działalność rolnicza - oznacza:
(i) produkcję, hodowlę lub uprawę produktów rolnych, w tym zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich;
(ii) utrzymywanie użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadają się one do wypasu lub uprawy bez konieczności podejmowania działań przygotowawczych wykraczających poza zwykłe metody rolnicze i zwykły sprzęt rolniczy, w oparciu o kryteria określone przez państwa członkowskie na podstawie ram ustanowionych przez Komisję, lub
(iii) prowadzenie działań minimalnych, określanych przez państwa członkowskie, na użytkach rolnych utrzymujących się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy